عید آمد و شد مایه ی خوشحالی فامیل

هر عید خرابند سر ِ من همه ی ایل

خواهر زنم از بندر و مادر زنم از یزد

اقوام برادر زنم از جانب منجیل

القصّه هجومیست به این خانه که انگار

از شش جهت آورده سپاه ابرهه با فیل

نابود گر خانه و غارتگر میوه

از دم همگی قاتل شیرینی و آجیل

مانند ملخ مزرعه ای را که بیابند

در عرض دو ساعت به بیابان شده تبدیل

مانند عقابی به سر ِ دشت ِ فریزر

آگاه از آمد شد ِ هر مرغ به تفصیل

در آن، که رسیده به سر ِ سفره تمام است

در دیس اگر ریخته باشی پلو با بیل

یک لقمه نماند که خودت هم بکنی مِیل

یک رود غذا با خودش آورده اگر نیل

در حیرتم از قدرت این جاروی برقی

آنقدر که بی وقفه کند کار به تعجیل

ای کاش که می شد بشوی لغو تو ای عید

یا که بشود دوره ی یکسال تو تعدیل

من طاقت این حمله ی هرساله ندارم -

سوی خودم از جانب این خیل ِ ابابیل

امّا چه بخواهی چه نخواهی تو دوباره

عید آمد و شد مایه ی خوشحالی فامیل

صبح هر روز مادرم غُر زد

خواهرم هِی به من تلنگر زد

که بيا زن بگير آدم شو

فارغ از غصّه‌های عالم شو

که بيا زن بگير پير شدی

بی‌نهايت بهانه‌گير شدی

زن نداری، عبوس و غمگينی

زندگی را سياه می‌بينی

زن بگيری هميشه کيفوری

از غم و غصّه تا ابد دوری

آسمان رنگ تازه می‌گيرد

از تو دنيا اجازه می‌گيرد

شاه داماد می‌شوی پسرم

پادشاهی کن، ای تو تاج سرم

هر چه تلخیست می‌شود شيرين

يک نباتیست که... بيا و ببين...

زندگانيت می‌شود روشن

ناگهان از شرار ِ تابش ِزن

می‌کند روشن از خودش، شب تار

جان تو مثل نور لامپِ هزار!

کاملاً روبراه خواهی شد

مثل خورشيد و ماه خواهی شد

سر و وضعت رديف... جنتلمن

صاف و صوف و اتو کشيده... خَفَن

جمع خواهی شد از خيابان‌ها

از سر کوچه‌ها و ميدان‌ها

خانه‌ات توی «کوچه‌ی خوشبخت»

مثل خانی نشسته‌ای بر تخت!

***

الغرض گفت و گفت... خامم کرد

عاقبت خر شدم... حرامم کرد

خانواده نشست و شورا کرد

هر که از ره رسيد غوغا کرد

عمه می‌گفت دختر فاميل

خاله می‌گفت با کدام دليل؟!

مادرم فکر دختری زيبا

خواهرم کرده بود فتنه به پا

بر سر ما بگو مگو شده بود

الغرض، خانه بَل‌بَشو شده بود

تا سر انجام شد قرار چنان

که دهند اين جدال را پايان

جمع دنبال دختری باشد

که سری بر تر از پری باشد

دختری باحيا و شوهر دوست

که جهان مات حُسن خلقت اوست

از هر انگشت او هنر ريزان

پيش قدّش چنار آويزان!!!

خاندانش اصيل و صاحب حال

«حال» يعنی که پول و مال و منال

- خاندانی که نيست صاحب حال

وصلتش نيست جز عذاب و وبال

- هرچه باشد برادرش کمتر

مشکلاتش کم و شَرش کمتر

- دختران يکیّ و يکدانه

بهترين همسرند و همخانهششششششش

            * * *

بحثشان سوژه خنده بود فقط

باب اشعار بنده بود فقط

چه بگويم چگونه و چون بود

مثل فيلم «کتاب قانون» بود